AMMA KVEÐUR

Ekki gráta unginn minn
amma kveður við drenginn sinn,
gullinhærðan glókoll þinn
geymdu' í faðmi mínum,
elsku litli ljúfurinn,
líkur afa sínum.

Afi þinn á Barði bjó,
bændaprýði, ríkur nóg.
Við mér ungri heimur hló.
Ég hrasaði fyrr en varði.
Ætli ég muni ekki þó
árið mitt á Barði.

Man ég víst hve hlýtt hann hló,
hversu augað geislum sló
og hve brosið bað og dró,
blendin svör og fyndin.
Ég lést ei vita' en vissi þó
að vofði yfir mér syndin.

Dýrt varð mér það eina ár.
Afi þinn er löngu nár.
Öll mín bros og öll mín tár
eru þaðan runnin,
gleðin ljúf og sorgin sár
af sama toga spunnin.

Elsku litli ljúfur minn
leiki við þig heimurinn.
Ástin gefi þér ylinn sinn
þótt einhver fyrir það líði.
Vertu eins og afi þinn
allra bænda prýði.

Texti: Örn Arnarson



Sendiš mér gjarnan póst ef žiš finniš villur ķ textunum
en takiš gjarnan fram viš hvaša texta er įtt.