BAKPOKINN

Hann ljótur er á litinn
og líka er striginn slitinn,
þó bragðast vel hver bitinn
úr bakpokanum enn.
Á mörgum fjallatindi
í miklu frosti og vindi
hann var það augnayndi,
sem elska svangir menn.

Hæ, gamli pokinn góði
nú get ég þess í ljóði
að ég var mesti sóði,
sem illa fór með þig.
Ég fól þér allt að geyma,
sem ei var eftir heima,
og ekki má því gleyma,
að aldrei sveikstu mig.

Nú gríp ég gamla malinn
og glaður held á dalinn,
því óskasteinn er falinn
við Íslands hjartarót.
Ég hlýði á lækjaniðinn
og hlusta á lóukliðinn
og finn í hjarta friðinn
við fjallsins urð og grjót.

Lag: Birgir Helgason
Texti: Tryggvi Þorsteinsson

Sendiš mér gjarnan póst ef žiš finniš villur ķ textunum
en takiš gjarnan fram viš hvaša texta er įtt.