ENGINN ÞARF AÐ ÓTTAST SÍÐUR
Enginn þarf að óttast síður
en Guðs barna skarinn fríður,
fugl í laufi innsta eigi,
ekki stjarna’ á himinvegi.
Sjálfur Guð á Zíonsfjöllum
sól og skjöldur reynist öllum
barnaskara’ í böli’ og hörmum,
ber hann þau á föðurörmum.
Engin neyð og engin gifta
úr hans faðmi má oss svipta
vinur er hann vina beztur,
veit um allt, er hjartað brestur.
Hann vor telur höfuðhárin,
heitu þerrar sorgartárin;
hann oss verndar, fatar, fæðir
frið og líf í sálum glæðir.
Syng því dátt með sigurhljómi,
Zíons hjörð, og einum rómi.
Hræðast þarftu’ ei, fjendur falla
fyrir Drottins orði snjalla.
Svo er endar ógn og stríðin,
upp mun renna sigurtíðin,
oss þá kallar heim til hallar
himna Guð, er lúður gjallar.
Ef þú veist um höfund lags sendu gjarnan línu
Texti: Friðrik Friðriksson