EYJÓLFUR HRESSIST
Sjá þarna er fögur freyja, la, la, la.
Fús ég, skal hennar vegna deyja, la, la, la,
í bardaga við dreka fjóra, fimm,
sjá frækinn sigur veitist mér.
Þá systur mínar æpa, Eyjólfur,
æ góði besti gættu nú að þér.
Tra, la, la, la, la, la, la, la, la,
la, la, la, la, la, la, la, la,
la, la, la, la,
la, la, la, la, la.
Beyg hef, ef vill mig konan þýðast, la, la, la
hverfa mun, strax lífið yndis þýðast, la, la, la
jafnt okkur báðum það ég segi satt
þá sannast mundi hver ég er
Þá systur mínar æpa, Eyjólfur,
æ góði besti gættu nú að þér.
Tra, la, la, la, la, la, la, la, la,
la, la, la, la, la, la, la, la,
la, la, la, la,
la, la, la, la, la.
Hve sæll, ég skyldi rækta henni rósakvist (rósakvist)
rauðar, ef ég þá fengi varir hennar kysst.
Dyr myndur opnaast inn í draumaheim
djúp yrði sælukenndin mér.
Þær kyrja einum rómi, Eyjólfur,
æ góði besti gættu nú að þér.
En hún, mér framhjá stöðugt strunsar, la, la,
la
Stolt kleyf, og varir mínar hunsar, la, la, la,
Vonleysið grefur sig í geð og sál,
en glaðna yfir tíðum fer.
Þá systur mínar æpa, Eyjólfur,
æ góði besti gættu nú að þér.
Tra, la, la, la, la, la, la, la, la,
la, la, la, la, Eyjólfur,
já orðinn hress
og hefur gáð að sér
Tra, la, la, la, la, la, la, la, la,
la, la, la, la, Eyjólfur,
já orðinn hress
og gáði loks að sér.
Lag: D. Seitzer
Texti: Baldur Pálmason