FANNFERGI HUGANS

^EHún er silki og ^Bstál,
^Ehún er stórsjór og ^Bbál,
^Ehún er happ mitt í ^C#mhendi,
^F#mhún er hjarta míns ^Bmál.
^EÞegar heimur og ^Bdrótt,
^Ehöfðu loks um sig ^Bhljótt,
^C#mí fannfergi ^F#mhugans,
ég ^Afann hana í ^Enótt.


Það var dimmt, það var dögg
og í dreyranum lögg,
en ég fann hvernig hjartað
sló högg eftir högg.
Þar sem áður var tóm
eru nú aðeins blóm.
Í kuldanum ástin
hún kvað upp sinn dóm.

     ^BÞað er ólýsan^Elegt
     ^Bjá og alls engu ^Elíkt,
     - þá ^Asjaldan menn ^Ekomast í ^F#mtæri við ^Bslíkt,
     hvers^Bu öflug hún ^Eer,
     hvers^Bu hreint ótrú^Eleg.
     ^C#mHvað hún örvar og ^F#msefar í senn
     trú^Aðu ^Emér.

Það var hvasst, úfinn sær.
Það var nýfallinn snær.
Þó var innra með mér
aðeins andvari vær.
Já ég vissi sem var
- og ég skynjaði þar
í mjöllinni hitann
sem með sér hún bar

Dag eftir dag eftir dag
eru óteljandi sálir sárar víst.
Dag eftir dag eftir dag
hverfur sól, - en síðan styttir upp,
styttir upp á ný.

Ný er dagur á ný
en í kvöld aftur sný
ég til fundar við þig
þar í rökkrinu því;
þegar dagur og nótt
höfðu loks um sig hljótt
í fannfergi hugans ég fann hana í nótt...

... í fannfergi hugans
ég fann þig í nótt.

Lag:            Ef þú veist um höfund lags sendu gjarnan línu
Texti:          Ef þú veist um höfund texta sendu gjarnan línu

Sendið mér gjarnan póst ef þið finnið villur í textunum
en takið gjarnan fram við hvaða texta er átt.