GVENDUR Á EYRINNI

Hann Gvendur á eyrinni
var gamall skútukarl
og gulan þorskinn dró.
Hann kaus heldur svitabað
en kvennafar og svall.
Í koti einn hann bjó.

Og aldrei sást Gvendur gamli
eyða nokkru fé
og aldrei fékk hann frí.
Var daufur að skemta sér
og dansspor aldrei sté,
en dvaldi koti sínu í.

Hann vann á eyrinni vikuna alla
og fór í aðgerð ef að vel gaf,
á meðan hann dugði til að affema dalla.
Og dag né nótt hann varla svaf.

Hann hafði í kindakofa átján gamlar ær.
Og af þeim gleði hlaut.
Af alúð og natni hann annaðist um þær.
Já eins og brothætt skraut.

Hann vann á eyrinni vikuna alla
og fór í aðgerð ef að vel gaf.
Og meðan hann dugði til að affema dalla
og dag né nótt hann varla svaf.

Hann Gvendur á eyrinni
var gæða sál og hrein,
sem göfgi hafði sýnt.
Hann liggur nú örþreittur
og lúin hvílir bein.
Og leiðið hans er tínt.

Hann vann á eyrinni vikuna alla
og fór í aðgerð ef að vel gaf
á meðan hann dugði til að affema dalla.
Og dag né nótt hann varla svaf.



Sendiš mér gjarnan póst ef žiš finniš villur ķ textunum
en takiš gjarnan fram viš hvaša texta er įtt.