Í HLIÐARENDAKOTI
Fyrr var oft í koti kátt,
krakkar léku saman.
Þar var löngum hlegið hátt
hent að mörgu gaman.
Úti um stéttar urðu þar
einatt skrítnar sögur.
Þegar saman safnast var
sumarkvöldin fögur.
Eins við brugðum okkur þá
oft á milli bæja.
Til að kankast eithvað á
eða til að hlæja.
Margt eitt kvöld og margan dag
máttum við í næði.
æfa saman eitthvert lag
eða syngja kvæði.
Bænum mínum heima hjá,
Hlíðar brekku undir.
Er svo margt að minnast á,
margar glaðar stundir.
Því vill hvarfla hugurinn,
heillavinir góðir.
Heim í gamla hópinn minn,
heim á fornar slóðir.