RÚDOLF MEÐ RAUÐA TRÝNIÐ
Síglaðir jólasveinar
sleðum aka niður´ í byggð,
og hreindýrin draga hreykin
hlössin þung af mestu dyggð.
En raunmæddur hreinninn Rúdolf
rauða trýnið strýkur æ,
útundan alltaf hafður:
"Aldrei með ég vera fæ."
Þá rennur framhjá rammvilltur,
ragur jólasveinn:
"Þokan er svo þétt í nótt,
en þitt er trýnið skært og rjótt,
lýstu mér leið til bæja."
Litli Rúdolf kættist þá,
en hreindýrin aldrei aftur
aumingjanum níddust á!
Af trénu Rúdolf ungur át
eintóm kerti rauð,
síðan æ ef brosir blítt
blikar ljós um trýni frítt.
Nú hreinarnir aldrei aftur
allir níðast Rúdolfi´ á,
en óska sér upp til hópa
einnig trýni rauð að fá!
Texti: Elsa E. Guðjónsson