KRUMMI SVAF Í KLETTAGJÁ

^AmKrummi svaf í klettagjá,
kaldri vetrarnóttu á
verður margt að meini, ^Emverður margt að ^Ammeini,
^Amfyrr en dagur fagur rann
freðið nefið dregur hann
undan stórum steini, ^Emundan stórum ^Amsteini.

^AmAllt er frosið úti gor,
ekkert fæst við ströndu mor,
svengd er metti mína, ^Emsvengd er metti ^Ammína,
^Amef að húsum heim ég fer
heimafrakkur bannar mér
seppi’ úr sorpi’ að tína, ^Emseppi’ úr sorpi’ að ^Amtína.

^AmÖll er þakin ísi jörð,
ekki séð á holtabörð
fleygir fuglar geta, ^Emfleygir fuglar ^Amgeta,
^Amen þó leiti út um mó,
auða hvergi lítur tó;
hvað á hrafn að éta, ^Emhvað á hrafn að ^Améta?

^AmÁ sér krummi ýfði stél,
einnig brýndi gogginn vel,
flaug úr fjallagjótum, ^Emflaug úr fjalla^Amgjótum,
^Amlítur yfir byggð og bú,
á bæjum fyrr en vakna hjú,
veifar vængjum skjótum, ^Emveifar vængjum ^Amskjótum.

^AmSálaður á síðu lá
sauður feitur garði hjá,
fyrrum frár á velli, ^Emfyrrum frár á ^Amvelli,
^Am „Krúnk, krúnk! nafnar, komið hér!
krúnk, krúnk! því oss búin er
krás á köldu svelli, ^Emkrás á köldu ^Amsvelli.“

Lag:         Þjóðlag
Texti:       Jón Thoroddsen

Sendið mér gjarnan póst ef þið finnið villur í textunum
en takið gjarnan fram við hvaða texta er átt.