MINNING UM MANN
am C
dm
F
Nú ætla ég að syngja ykkur lítið fallegt
ljóð
am C
E7
um ljúfan dreng, sem fallinn er nú frá,
am C
dm
F
um dreng, sem átti sorgir, en ávallt samt þó stóð
am E7
am
sperrtur þó að sitthvað gengi á.
Í kofaskrifli bjó hann, sem lítinn veitti yl,
svo andvaka á nóttum oft hann lá.
Portúgal hann teigaði, það gerði ekkert til,
það tókst með honum yl í sig að fá.
dm
Þið þekktuð þennan mann,
am
þið alloft sáuð hann,
E7 am
drykkjuskap til frægðar sér hann vann.
Börnum var hann góður, en sum þó hræddust
hann,
þau hæddu hann og gerðu að honum gys,
þau þekktu ei litlu greyin þennan mæta mann.
Margt er það, sem börnin fara á mis.
Þið þekktuð þennan mann,
þið alloft sáuð hann,
drykkjuskap til frægðar sér hann vann.
Munið þið að dæma ei eftir útlitinu menn,
ýmsum yfir þessa hluti sést.
Til er það að flagð er undir fögru skinni en
fegurðin að innan þykir best.
Nú ljóðið er á enda um þennan sómasvein,
sem að þráði brennivín úr stæ.
Hann liggur nú á kistubotni og lúin hvílir bein
í kirkjugarði í Vestmannaeyjabæ.
Þið þekktuð þennan mann,
þið alloft sáuð hann,
drykkjuskap til frægðar sér hann vann.
Flytjandi: Gylfi Ægisson
Lag: Gylfi Ægisson
Texti: Gylfi Ægisson