NÚ LIGGUR VEL Á MÉR

^AStína var lítil ^E7stúlka í sveit,
stækkaði óðum ^Ablómleg og heit.
Hún fór að vinna, ^Dvarð margt að gera,
^Elærði að spinna, ^E7látum það vera.
^ASvo var hún úti ^E7sumar og haust,
svona var lífið ^Astrit endalaust.
Samt gat hún Stína ^Dsöngvana sína
^Asungið með ^E7hárri ^Araust.

Nú liggur vel á ^Emér, nú liggur vel á ^Amér.
Gott er að ^F#mvera ^Bmléttur í lund,
^E7lofa skal hverja ^Aánægjustund.
Nú liggur vel á ^Emér, nú liggur vel á ^Amér.
Gott er að ^F#mvera ^Bmléttur í ^Elund,
^E7lofa skal hverja ánægju- ^Astund.

^AGaman fannst Sínu' að ^E7glettast við pilt,
gaf hún þeim auga, ^Avar oftast stillt.
Svo sá hún Stjána, ^Dþað vakti þrána,
^Ehann kom á Grána ^E7út yfir ána.
^ASæl var hún Stína ^E7saklaus og hraust,
svo fór hann burtu ^Akoldimmt um haust,
samt gat hún Stína ^Dsöngvana sína
^Asungið með ^E7hárri ^Araust.

Nú liggur vel á ^Emér………….

^ANú er hún Stína ^E7gömul og grá,
getur þó skemmt sér ^Adansleikjum á,
situr hún róleg, ^Dhorfir á hina
^Ehreyfast í takt við ^E7dansmúsíkina.
^AAlltaf er Stína ^E7ánægð og hraust,
aldrei finnst henni ^Aneitt tilgangslaust.
Enn getur Stína ^Dsöngvana sína
^Asungið með ^E7hárri ^Araust.

Nú liggur vel á ^Emér…………

Lag:         Óðinn G. Þórarinnsson
Texti:       Númi Þorbergsson

Sendið mér gjarnan póst ef þið finnið villur í textunum
en takið gjarnan fram við hvaða texta er átt.