ÖNNUR SJÓNARMIÐ
Eitt sinn skaut hinn ofurlitli Amor
ör með segulstál,
sem feyktist burt og flögraði útí buskann,
en laust um sumarmál
lenti hún í minni sál.
Ég var bara líf sem vildi lifa
langan, heitan dag.
Ég var bara víf sem vildi syngja
vorsins dægurlag
og hugsa ekk'um sólarlag.
Ástin heimtar löngum langa bið
leikur með þig til og frá.
Stelur kossi, staldrar við
stutt, og gengur síðan hjá.
Senn er liðin þessi bið
Lokast leiðin fram á við
og hverfa önnur sjónarmið.
Mun ég samt sem áður elska þig?
Ég var bara líf sem vildi lifa
og söng til þín mitt ljóð.
Lagið mitt var vorsins dægurfluga
sem villtist fjótt af slóð,
og fuðrað'upp í kvöldsins glóð.
Ástin heimtar ...
Þá er liðin þessi bið
og lokuð leiðin fram á við.
Og horfin önnur sjónarmið.
Ég mun samt sem áður elska þig.
Hverfa önnur sjónarmið.
Ég mun samt sem áður elska þig.
Texti: Edda Heiðrún Backman