ÓÐURINN UM ÁRANS KJÓANN HANN JÓHANN
Ég Aeignaðist fádæma Eúrillan Amann
og ætti því sjálfsagt að skilja við hann.
En ég Delsk'ann AJóhann,
Eárans Akjóann,
Djafnvel Aþó hann sé Eeins
og hann Aer.
Hann heldur að guð hafi af gæsku við mig
mér gefið það hlutverk að að stjana við sig.
En ég elsk'ann Jóhann, árans kjóann,
jafnvel þó hann sé eins og hann er.
Og ég þarf að kveikja hans kvöldpípu í,
því kannske hann gæti sig ofreynt á því.
En ég elsk'ann Jóhann, árans kjóann,
jafnvel þó hann sé eins og hann er.
Og kjöt vill hann ólmur fá á sinn disk
en ef hann fær kjöt, já þá heimtar hann fisk.
En ég elsk'ann Jóhann, árans kjóann,
jafnvel þó hann sé eins og hann er.
Ég giftist um sumar í sólgulum kjól.
Hann seldi þann kjól fyrir viskí og rjól.
En ég elsk'ann Jóhann, árans kjóann,
jafnvel þó hann sé eins og hann er.
Hann tjáði mér ást sína af eldmóði fyrst,
en eilífð er síðan hann hefur mig kysst.
En ég elsk'ann Jóhann, árans kjóann,
jafnvel þó hann sé eins og hann er.
Hann sefur með æðarsæng ofan á sér,
en einlægt hann rænir samt teppinu af mér.
En ég elsk'ann Jóhann, árans kjóann,
jafnvel þó hann sé eins og hann er.
Lag: Jónas Árnason
Texti: Írskt Þjóðlag