SJÚDDIRAREREI
C dm
Á Flosa Ólafs kokkurinn er kona.
G C
Köllunum þeim finnst það betra svona.
dm
Hún er ofsa sæt og heitir Fríða.
G
Hún á það til að leyfa' okkur að
C
F C am
Sjúddirarerei, sjúddirarira
dm G
C
leyfa' okkur að kyssa sig á kinn.
Er ég í koju kominn er á kvöldin
kvensemin strax tekur af mér völdin
og mitt yndi er þá ekki bókin,
aftur á móti strýk ég á mér
Sjúddirarerei, sjúddirarira
strýk ég á mér skallann ótt og títt.
En í næstu koju hvílir Fríða,
kvenleg mjög með augnaráðið blíða,
og mér finnst hún ofsa falleg skvísa
enda fer mér undireins að
Sjúddirarerei, sjúddirarira
undireins að langa hennar til.
Eitt er það sem veldur mér þó ama,
öllum hinum yrði ekki sama,
ég veit þeir yrðu ekkert ofsaglaðir
enda greyin sjálfir orðnir
Sjúddirarerei, sjúddirarira
sjálfir orðnír spenntir eins og ég.
Ég verð að haga seglum eftir vindi,
eiga'na sem algjört augnayndi,
og svo næst er ég í landi stoppa
veit ég að hún leyfir mér
Sjúddirarerei, sjúddirarira
leyfir mér að eiga nótt sér hjá.
Þá verður lífið algjör syndasæla,
sjálfsagt fara hinir þó að skæla
og hópast vilja að henni í heilum bunka,
ég held þeir verði sér þá bara að
Sjúddirarerei, sjúddirarira
sér þá bara að skiljast að hún er mín.
Flytjandi: Gylfi Ægisson
Lag: Gylfi Ægisson
Texti: Gylfi Ægisson