SNÖGGLEGA BALDUR
Lyftu upp höfði
hreinsaðu meikið
hérna er klínex
strjúktu það burt
lof mér að sjá
svipinn þinn hreina
sannlega rigndi
en nú er allt þurrt.
Þá birtist Baldur
bak við þig stendur
bágindin hverfa
hann græðir þín kaun
snögglega brosir
hann Baldur þá við þér
með blíðu og skilning
sem vinur i raun.
Mér hefur enginn
áður sýnt blíðu
aum var'ún mammma
ég var föðurlaust grey
ég hitti karla
sem fengu allt í fríðu
ef fingrum þeir smelltu
ég sagði ókei.
Snögglega birtist hann
Baldur við hlið mér
hann blekkir mig ekki
ég trúnað hans finn
snögglega brosir þá
Baldur minn við mér
með blíðu og skilning
sem hollvinur minn.
Ég vildi að sú fíling
varaði um eilífð
það vonda sé horfið
og lífið sem nýtt
skildu það elskan
mig skelfda það gerði
svo skyndilega
að finn'eitthvað blítt.
Í einni svipan
mér endurlausn veitti
ástin mín Baldur
ég leiðsögn hand finn.
Loks í mig sjálfa
hann Baldur mér breytti
með blíðu og skilning
blíðlegum skilning
er Baldur loks minn.’
Lag: Alan Menken
Texti: Howard Ashman/Megas