SPEGILLINN Í BRÉFINU

^AmÉg þekkti mann með þunna skel,
hann segist þekkja þig svo vel.
Eitt sinn bauðstu honum faðminn,
hann valdi nóttina fram yfir daginn.

^GErfitt er að elska hann,
leitandi aldrei fann
^Amvið olíuljós - gráan reyk,
fróun í þeim göfuga leik.
^GSetti líf sitt að veði
^Ammeð snjóinn upp að öxlum.

^AmÞú sérð hann standa, horfa á
með sígarettu, augun blá.
Með brotnar brýr að baki sér,
finnur ekkert lengur hér

^Gnema hryggð í nýjum degi
sama hvað þú segir.
^AmHann stígur inn í skuggann,
ekki lengur hægt að hugga hann.
^GÞú sérð hann þar sem hann stendur
^Fmeð snjóinn upp ^Amað öxlum.

^AmÞú hatar að sjá þreyttan mann,
samt þig langar að kyssa hann.
Tárin niður kinnarnar,
blóðið þýtur um æðarnar.

^GHann situr við borðið, lotinn í herðum,
minningar úr löngum ferðum.
^AmTalar sjálfan sig í svefn,
á speglinum kemst enginn í gegn
^Gmeð snjó^Finn upp ^Amað öxlum.

^AmBýðurðu honum að ganga inn,
strýkurðu burtu tár af kinn.
Býrð um rúmið föl á vanga,
í stoltinu reynir hann samt að hanga.

^GÞú hvíslar: Dyrnar eru opnar hér,
ást mín fylgir alltaf þér.
^AmUm stund þau stara á þig tryllt,
augun sem síðan lokast stillt
^Gog þú grefur ^Fsnjóinn burtu frá ^Amhans öxlum.

Lag:           Bubbi
Texti:         Bubbi

Sendið mér gjarnan póst ef þið finnið villur í textunum
en takið gjarnan fram við hvaða texta er átt.