TVÆR STJÖRNUR
Tíminn flýgur áfram og hann teymir mig á eftir
sér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það hvert
hann fer.
En ég vona bara að hann hugsi svolítið hlýlega
til mín
og leiði mig á endanum aftur til þín.
Ég gaf þér forðum keðju úr gulli um hálsinn
þinn,
svo gleymdir þú mér ekki í dagsins amstri nokkurt
sinn.
Í augunum þínum svörtu horfði ég á
sjálfan mig um hríð
og ég vonaði að ég fengi bara að vera þar alla
tíð.
Það er margt sem angrar en ekki er það þó
biðin
Því ég sé það fyrst á rykinu, hve
langur tími er liðin.
Og ég skrifa þar eitthvað með fingrinum sem skiptir öllu
máli.
Því að nóttin mín er dimm og ein og dagurinn
á báli.
Já, og andlitið þitt málað. Hve ég man það
alltaf skýrt,
auglínur og bleikar varir, brosið svo hýrt.
Jú ég veit vel, að ókeypis er allt það sem
er best,
En svo þarf ég að greiða dýru verði það
sem er verst.
Ég sakna þín í birtingu að hafa þig ekki
við hlið mér
og ég sakna þín á daginn þegar sólin
brosir við mér.
Og ég sakna þín á kvöldin þegar dimman
dettur á.
En ég sakna þín mest á nóttinni er svipirnir
fara á stjá.
Svo lít ég upp og sé við erum saman þarna tvær
stjörnur á blárri festinguni sem færast nær og
nær.
Ég man þig þegar augu mín eru opin, hverja stund.
En þegar ég nú legg þau aftur, fer ég á
þinn fund.
Flytjandi: Megas
Lag: Megas
Texti: Megas