ÞEGAR HNÍGUR HÚM AÐ ÞORRA

Þegar hnígur húm að Þorra,
oft ég hygg til feðra vorra,
:.:og þá fyrst og fremst til Snorra,
sem framdi Háttatal:.:

Áður sat hann skýr að Skúla,
og þar skálda lét sinn túla,
:.:bæði um hann og Hákon fúla,
sem hirti frelsi vort:.:

Fögur knáttu gullker geiga,
sem að gaman væri að eiga,
:.:full af safa sætra veiga,
er sveif á alla drótt:.:

Snorri kallinn kunni að svalla,
og að kæta rekka snjalla,
:.:þegar húmi tók að halla,
í höllu Skúla jarls:.:

Og hann þoldi að þreyta bögur
og að þylja fornar sögur,
:.:já, allt fram til klukkan fjögur,
þá fór hann í sitt ból:.:

Samt frá hilmi heim hann stundar
út til helgrar fósturgrundar
:.:og sitt skip að búa skundar
það skáldmæringa val:.:

Þá kom bann frá herra Hákon,
sem var harður eins og Drákon.
:.:"Ég er hákon -," sagði Hákon,
"ég er hákonservatív":.:

"Ég vil út! Ég vil út að bragði!
Ég vil út", þá kempan sagði.
:.:"Ég vil út," og út hann lagði
til Íslands sama dag.:.:

Af því beið hann bana síðar,
fyrir buðlungs vélar stríðar.
:.:Síðan gráta hrímgar hlíðar
og holt um Borgarfjörð.:.:

Sendiš mér gjarnan póst ef žiš finniš villur ķ textunum
en takiš gjarnan fram viš hvaša texta er įtt.