FORNAR ÁSTIR

Ég vil Dstilla mína D7strengi, ég vil Gsyngja lítið ljóð
um þann Dljúfa draum, sem E7út í bláinn Afló, A7
ég vil Dsyngja mína D7söngva um hið Gfagra, unga fljóð,
sem að Dforðum ég A7unni meir en Dnóg!
Ó! þú Emkærastan mín A7kær, litla Dkáta Víkurmær!
Þinna Bmkossa ég E7minnist enn í Adag. A7
Þér til Ddýrðar vil ég D7stilla mína Gstrengi þetta kvöld!
Þú ert Dstúlkan, sem A7átt mitt kvæðaDlag.

Ó, ég Dman þá dýrðarD7daga og þau Gdásamlegu kvöld
og þær Ddraumanætur E7við þinn heita Abarm. A7
og ég Dman þá björtu D7fegurð, þegar Gvorið hafði völd
og þú Dvafðir mig A7hvítum, mjúkum Darm.
Hún er Emengu öðru A7lík, þessi Dæskurómantík,
þegar Bmunga hjartað E7slær svo villt og Afljótt, A7
þá er Dguðdómlegt að D7vaka tvö og Gvera saman ein
úti' í Dvorljósri, A7heitri júníDnótt!

Hverju Dvori fylgir D7sumar, hverju Gsumri fylgir haust,
og hið Dsama lögmál E7réði þinni Aást. A7
Það var Dnaumast hægt að D7segja, að hún Gentist endalaust!
Der of seint um A7slíkan hlut að Dfást.
Því að Emkærastan mín A7kær, þessi Dkáta Víkurmær,
er nú Bmkonuefni E7stórútgerðarAmanns. A7
Ég er Dráðinn fyrir D7skolli drjúgan Gskilding, annað kvöld,
til að Dskemmta - í A7brúðkaupinu Dhans!

Lag:         Benjamin Russel Hanby
Texti:       Jón frá Ljárskógum


Sendið mér gjarnan póst ef þið finnið villur í textunum
en takið gjarnan fram við hvaða texta er átt.