ENN FAGNAR HEIMUR
Enn fagnar heimur helgri nótt
á himni stjörnur skína rótt
og kertaljósin lýsa húm
á litlum kveik við barnsins rúm.
Og þjóðir gleyma þraut og sorg
við þrönga jötu' í Davíðs borg
og eygja bjarma enn af von. -
Þar er hann fæddur, mannsins son.
Því hann, sem braut ei brákað strá,
hann brýtur fjötra og virki há
og gerir frelsið lýðum ljóst
og leggur elsku þeim í brjóst.
Og þótt hans bíði þyrnikrans
og þeirra, er ganga í fótspor hans,
og sálir nísi hörmung hörð,
hans hugsjón mun þó sigra' á jörð.
Texti:Þorsteinn Valdimarsson